گل شرابی
نام انگلیسی: Sweet shrub
نام علمی: Calycanthus floridus
خانواده: Calycanthaceae
مقدمه
زادگاه این درختچه خزان کننده، آمریکای شمالی است. این درختچه در سال های اخیر به ایران وارد شده و به عنوان گیاه زینتی در مناطق معتدل و معتدل سرد کاشته می شود. گل های آن بوی مواد تخمیر شده و الکی مانند می دهد.
مشخصات گیاه
ارتفاع درختچه گل شرابی تا ۳ متر هم می رسد و شاخچه ها و دمبرگ های کرک دار دارد. برگ های آن تخم مرغی شکل تا بیضوی است و طول آن تا ۱۲ سانتی متر هم می رسد. برگ می تواند نوک تیز یا نوک کند باشند و سطح فوقانی سبز تیره، سطح تحتانی سبز مایل به خاکستری یا سبز کم رنگ با کرک های انبوه است. گل ها به عرض ۵ سانتی متر به رنگ قرمز مایل به قهوه ای (زرشکی) است. عطر قوی گل ها را می توان رایحه ای ترکیبی از بوی آناناس و توت فرنگی و موز دانست. عطر گل ها عصر هنگام بیشتر است. گل دهی از اواسط بهار شروع می شود و در تابستان هم ادامه دارد. در ضمن برگ ها و ساقه ها نیز معطر هستند و با شکستن ساقه ها و یا خردشدن برگ ها، رایحه ای به مشام می رسد.
نیازهای اکولوژیکی
گل شرابی نیازبه محل آفتابی یا سایه روشن و خاک عمیق، حاصلخیز و مرطوب ولی با زهکشی خوب دارد. نسبت به سرما مقاوم است و تا ۱۵ - درجه سانتی گراد را تحمل می کند. به pH متوسط نیاز دارد.
ترکیبات شیمیایی و خواص دارویی
قسمت های مورد نیاز این گیاه گل، برگ، پوست، ریشه می باشد. دارای ترکیبات شیمیایی همچون پرگیجرین ب، ایزوبورنیل 2 متیل بوتانات، بورنیل استات، المودیول و کامفر می باشد.گل ضد تشنج، برگ به عنوان ضد عفونی کننده، قی آور، ریشه مدر بوده، استفاده از پوست در پودر بچه و اثر تب بری و از دم کرده پوست برای درمان مشکلات ادراری، استفاده از پوست در عطر و ادکلن سازی از کاربردهای دارویی و صنعتی آن می باشد.
تکثیر گیاه
این گیاه هم با بذر هم با خوابیدن و هم با قلمه گیری قابل تکثیر می باشد.
مراقبت و نگهداری
آفت و بیماری خاصی و شایعی ندارد.